Lignum.

Poniżej kilka fotografii drzew jednego z moich ulubionych tematów fotograficznych.

 

Park

Dagerotypia

– metoda otrzymywania obrazów fotograficznych sposobem Daguerre'a na srebrnej lub miedzianej posrebrzanej płycie w jednym nie dającym się kopiować egzemplarzu w postaci pozytywu odwróconego (lustrzanego). Degarotyp powstawał w następujący sposób: wypolerowaną płytkę srebrną lub miedzianą posrebrzaną poddawano działaniu par jodu lub bromu czy chloru, wskutek czego na powierzchni srebra tworzyła się światłoczuła warstwa jodku (bromku, chlorku) srebra. Płytę po naświetleniu w camerze obscura zaopatrzonej w obiektyw achromatyczny Ch.L Chevaliera (czas naświetlania kilka do kilkunastu minut) wywoływano w oparach rtęci, a następnie utrwalano w tiosiarczanie sodu (po odkryciu przez J.K.W. Herschla jego utrwalającego działania). Dagerotypia przetrwała zaledwie do lat pięćdziesiątych ub. wieku.

Daguerre Louis Jacqes Mande

Daguerre Louis Jacqes Mande – (1787-1851) – francuski malarz, współodkrywca fotografii, a ściśle dagerotypii. Związany od 1829r. Współpracą z J.N.Niepce, po jego śmierci doprowadził do ogłoszenia wynalazku dagerotypii. Pierwszą informacje o wynalazku dagerotypii podał na posiedzeniu Academie Francaise 7 stycznia 1839r. Francuski fizyk D.F.J. Arago. Dnia 19 sierpnia 1839r. w obecności Daguerre'a oraz jego syna J.N Niepce'a – Isidora wynalazek dagerotypii został bezinteresownie ofiarowany światu bez zastrzeżeń patentowych również na posiedzeniu Academie Francaise. Metodę swą opisał Daguerre w pracy: „Histoire et description des procedes du daguerrotype et du diorama”.

Niepce Joseph Niecephore

Niepce Joseph Niecephore – (1765-1833) – francuski oficer i naukowiec amator, współodkrywca fotografii, a ściślej heliografii. Będąc już na emeryturze zajął się w 1913 r. Problemem utrwalenia obrazu tworzonego przez camera obscura. W 1826r. otrzymał pierwszy, zachowany do dziś, trwały obraz fotograficzny na płytce pokrytej warstwą specjalnego światłoczułego asfaltu (czas naświetlania około 8 godzin). Metodę swą nazwał heliografią. Jako pierwszy zastosował przysłonę irysową. W 1829 roku rozpoczął współpracę z L.J.M. Daguerrem, która doprowadziła do odkrycia światłoczułości srebrnych płytek pokrytych jodkiem srebrowym, wskutek naparowania ich parami jodu. Wynalazek ogłoszony (1839r.) już po jego śmierci przez Daguerrea nazwano dagerotypą.